malarstwo - konstrukcja
Ujednolicenie płaszczyzn, analityczne podziały przestrzeni, wyodrębnienie prostych, geometrycznych figur i linii. Wszystkie te nawiązujące do konstruktywizmu elementy zaczynają konkurować i tworzyć symbiotyczne zależności z nasyconymi, żywymi barwami oraz dynamicznymi a zarazem płaskimi formami. Kontur i kolor konstruują całą kompozycję udostępniając urywek przestrzeni dla transparentnych, ekspresyjnych interakcji. Wraz z skalującym się, monumentalnym formatem obrazów zmniejsza się eksponowany wycinek geometrycznej przestrzeni i główną rolę zaczyna odgrywać ascetyczny, sterylny, kontemplacyjny minimalizm.
malarstwo - konsensus
Soczystość, lekkość, swoboda, ale również zdecydowanie i brak przypadkowości. Świeża zieleń w zbliżeniu z czernią i bielą współtworzą układ, w którym każdy z nich może być równorzędnym, niebagatelnym komponentem. Cykl ten oddziałuje w analogiczny sposób jako całość, ale również jako pojedynczy element, niezależnie od formatu pracy, konfiguracji czy dominujących wizualnie barw. Geometryczne sprzężenie pozwoliło na autonomiczne pociągnięcia, zróżnicowanie nasycenia i faktur. Suprematystyczna aura łączy się z ekspresją, pozostawiając po sobie ślad otwierający pole dla nowych form.
malarstwo - miejsce
Miejsce jednostki w przestrzeni, jednostki w zbiorowości, przestrzeni we wszechświecie. Cykl prac skaluje relacje, wyznacza przynależność, ukazuje możliwości wyborów i uzmysławia bezwarunkowy ich brak. Przestrzeń jednocześnie otwiera i zamyka, wyodrębnia i zlewa, uwypukla i spłaszcza. Kolor stara się zdominować płaszczyznę i wyznacza nowe granice, podporządkowując sobie ruchy jednostki. Świadomość miejsca pozostaje uzależniona od niezależnych wpływów, pozornie kontrolowanych kierunków i narzuconych struktur. Wbrew temu, zaczynają rozwijać się kolejne obszary, budujące perspektywę od nowa.
malarstwo - apokalipsa
W odróżnieniu od pozostałych, cykl obrazów „Apokalipsa” budowany jest z elementów przedstawiających, w przypadku których najważniejszą rolę odgrywa symbolika wyróżnionych obiektów pozostających z sobą w silnej, dopełniającej się relacji. W obszar obrazu wpisane zostają znaki i symboliczne przedstawienia: przejścia, zagrożenia, narodzin, przynależności, opuszczenia, sądu, wykluczenia, śmierci, przeznaczenia i nieuchronnej zmienności. Cykl charakteryzują również cynobrowa czerwień i głęboka czerń wkomponowane w białą, niezmąconą płaszczyznę oraz wyraziście odcinający się, opisujący całość kontur.
malarstwo - pejzaż
Achromatyczna eksploracja środowiska naturalnego z sugestywnym, uaktywniającym cynobrowym akordem. Cykl zbudowany został z abstrakcyjnych, efemerycznych fragmentów krajobrazów, konstruowanych przy pomocy zagadkowych, florystycznych pierwiastków. Zminimalizowanie odcinających się konturów otwarło przestrzeń dla subtelnych, pajęczych tonalnych przejść i łagodnie wyczuwalnych faktur. Cykl pozostawia otwarty dialog próbujący zasadnie lub nie, rozstrzygnąć czy dominujący element to pulsujący żywioł czy też pozornie harmonijna, pełna niedopowiedzeń kamienno-trawiasta przestrzeń szarości.
malarstwo - mikroświat
Granica, przeskalowanie, kalejdoskopowy urywek wszechświata zamknięty w miniaturowej powierzchni płótna. Prezentowane prace to fragment ze zbioru prac powstających w ramach zapoczątkowanego przez Carol Marine projektu „Daily Painting”, którego ideą przewodnią jest stworzenie małego obrazu każdego dnia. Cykl geometryczno-ekspresyjnych prac rejestruje ulotne momenty, dyskursywne wyobrażenia, impulsy, nowo odkrywane wątki, relacje barw i kształtów. Małe światy często stają się inspiracją do dalszego rozwijania uchwyconych koncepcji na większych formatach.